Bielactwo

To schorzenie dość częste i zwykle bardzo kłopotliwe w aspekcie estetycznym. Na ciele tworzą się zupełnie odbarwione ogniska skóry, często zajmując jej rozlegle powierzchnie. Większość pacjentów zgłasza się wczesną jesienią, gdyż wtedy je po raz pierwszy zauważa. W miejscach choroby skóra bowiem zupełnie się nie opala a nawet parzy słońcem. Leczenie bielactwa jest szczególnie trudne i wymaga od pacjentów dużej motywacji i mobilizacji. Początkowo próbujemy stosować pewne preparaty zewnętrzne, które mogą wspomagać repigmentację. Jednak wobec ich nieskuteczności zaleca się naświetlania ultrafioletem w metodzie PUVA lub UVB-311. Zwykle są to bardzo liczne sesje, czasem kilku lub kilkunastomiesięczne. Zdarza się, że w trakcie terapii warto jest wykonać tzw. przeszczepy naskórka z miejsc zdrowych w obręb plam bielaczych. Polecamy wówczas odpowiednie placówki w Polsce, które to robią.

W związku z nieprzewidywalną reakcją na naświetlania robimy zwykle 3 miesięczną próbę, która umożliwia nam ocenę postępu repigmentacji ognisk bielactwa. Jesteśmy wówczas w stanie przewidzieć, czy warto namawiać pacjenta na długie leczenie.

Należy wziąć też pod uwagę fakt, iż początkowy efekt estetyczny leczenia bielactwa nie jest dobry. Ogniska bowiem ulegają oparzeniu a ponadto w ich obrębie pojawiają się ciemne kropki pigmentu. Jest to jednak dobry rokowniczo objaw.

Niestety z powodu epidemii zmuszeni jesteśmy zawiesić do odwołania naświetlania lampami UVB i PUVA aby zmniejszyć ruch pacjentów w gabinecie.

Powrót