Rzeżączka

Choroby weneryczne mogą powodować także zapalenie dróg moczowo – płciowych. Należą do nichm.in. : rzeżączka, nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, rzęsistkowica, drożdżyca.

Rzeżączka (Gonorrhoea) jest spowodowana dwoinką rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). Okres wylęgania to 3-10 dni. Cechuje się dolegliwościami dyzurycznymi, pieczeniem przy oddawaniu moczu oraz ropnym wyciekiem z cewki moczowej u mężczyzn lub ropnymi upławami u kobiet. Może także wystąpić zapalenie odbytu i gardła oraz szyjki macicy u kobiet. Powikłaniem rzeżączki może być zapalenie najądrzy, niepłodność, zapalenie spojówek oraz gruczołu krokowego, ponadto zapalenie gruczołów Tysona (przy wędzidełku napletka), gruczołów opuszkowo-cewkowych. W rzadkich przypadkach dochodzi do tzw rzeżączki rozsianej ze zmianami skórnymi , gorączką i bólem stawów. U kobiet czasem mamy do czynienia ze stanem zapalnym narządów miednicy mniejszej (śluzówki macicy, jajowodów, jajników, przymacicza ) a nawet ropnia okołowątrobowego. Może dojść do zapalenia gruczołu Bartholina.

Rozpoznania rzeżączki dokonuje się na podstawie wymazu , z którego robi się preparat, posiew lub bada metoda PCR. W leczeniu stosuje się penicylinę, cefiksym, ceftriakson, ofloksacynę. Po leczeniu obowiązuje kontrola badań.

Rozpoznanie chlamydiozy polega na wykonaniu  przez wenerologa wymazu i odpowiedniej ocenie oraz zastosowaniu metody PCR. W leczeniu stosuje się tetracycliny, doksycyclinę, azytromycynę, roksytromycyne, erytromycynę.

Powrót